Na łamach Resuscitation opublikowano wyniki retrospektywnego badania, w którym oceniano czy wczesne podanie adrenaliny poprawia rokowanie wśród osób z pozaszpitalnym nagłym zatrzymaniem krążenia (NZK).

Wczesnym podaniem adrenaliny określono iniekcję tego leku w przeciągu 10 min od wezwania zespołu ratownictwa medycznego. Podanie późne następowało po upływie 10 min.

Do analizy włączono w sumie 686 osób. Średni czas jak upływał od momentu zgłoszenia do podania pierwszej dawki adrenaliny wyniósł 14,3 ± 5,5 min. Adrenalinę wcześnie podano u 155 (22,6 proc.) badanych. Przyczyny NZK i schematy postępowania były podobne w obu badanych grupach. Zaobserwowano, że u pacjentów, którzy adrenalinę otrzymali wcześnie częściej niż u osób po późnej iniekcji dochodziło do powrotu spontanicznego krążenia (return of spontaneous circulation, ROSC) (32,9 proc. vs 23,4 proc.; OR = 1,59). W pierwszej z ww. grup nie odnotowano jednak zwiększenia przeżycia do momentu przyjęcia do szpitala i wypisu ze szpitala. Osoby, u których pierwszym zarejestrowanym podczas NZK rytmem była czynność elektryczna bez tętna, którym adrenalinę podano wcześnie cechowały się podwyższonym odsetkiem ROSC (48,6 proc. vs 21,5 proc.; OR = 3,45).

Wyniki badania wskazują, że wczesne podanie adrenaliny pacjentom z pozaszpitalnym NZK poprawia ich rokowanie. Autorzy wskazują jednak na potrzebę przeprowadzenia badań na większej grupie osób w celu potwierdzenia tej zależności.

Autor:

lek. Ewa Witkowska