Na łamach Annals of Internal Medicine opublikowano wyniki badania, w którym oceniano skuteczność i bezpieczeństwo rywaroksabanu w porównaniu do warfaryny u pacjentów, którzy nie przyjmowali wcześniej antagonistów witaminy K (vitamin K antagonists, VKA) i pacjentów, u których VKA zamieniono na rywaroksaban.

Do badania włączono 14 264 osoby z migotaniem przedsionków. W tej grupie 7897 osób (55,4 proc.) przed rywaroksabanem przyjmowało VKA, a 6367 (44,6 proc.) nie stosowało wcześniej VKA.

Częstość występowania udaru lub zatoru obwodowego podczas stosowania rywaroksabanu vs warfaryny (w przeliczeniu na 100 osobo-lat) wyniosła 2,32 vs 2,87 u pacjentów nie stosujących wcześniej VKA (HR = 0,81; 95 proc. CI [0,64-1,03]) oraz 1,98 vs 2,09 u pacjentów, którzy przyjmowali wcześniej VKA (HR = 0,94; 95 proc. CI [0,75-1,18]; p = 0,36). Podczas pierwszych 7 dni stosowania rywaroksaban powodował więcej krwawień niż warfaryna (u pacjentów nie stosujących wcześniej VKA: HR = 5,83; 95 proc. CI [3,25-10,44]; u pacjentów przyjmujących wcześniej VKA: HR = 6,66; 95 proc. CI [3,83-11,58]; p = 0,53). Po 30 dniach stosowania rywaroksaban wiązał się z niższym ryzykiem krwawienia niż warfaryna u pacjentów nie stosujących wcześniej VKA (HR = 0,84; 95 proc. CI [0,74-0,95]) i podobnym ryzykiem krwawienia u pacjentów przyjmujących wcześniej VKA (HR = 1,06; 95 proc. CI [0,96-1,17]; p = 0,003).

Wyniki badania wskazują, że rywaroksaban jest podobnie skuteczny u pacjentów, którzy wcześniej stosowali i nie stosowali VKA. Rywaroksaban wiązał się ponadto z wyższym ryzykiem krwawienia w ciągu pierwszych 7 dni stosowania, ale po 30 dniach ryzyko to było niższe u pacjentów nie stosujących wcześniej VKA i podobne do warfaryny u pacjentów przyjmujących wcześniej VKA.

Autor:

lek. Ewa Witkowska