Na łamach JAMA opublikowano wyniki wieloośrodkowego randomizowanego badania klinicznego, w którym oceniano czy wczesne (< 24 h) rozpoczęcie żywienia pozajelitowego (parenteral nutrition, PN) u osób w stanie krytycznym ze względnymi przeciwwskazaniami do wczesnego żywienia dojelitowego (enteral nutrition, EN) zmienia rokowanie w tej grupie chorych.

Badanie przeprowadzono w latach 2006-2011 w 31 oddziałach intensywnej terapii (OIT) w Australii i Nowej Zelandii. Włączono do niego pacjentów w ciężkim stanie ze względnymi przeciwwskazaniami do EN, którzy mieli pozostać w OIT > 2 dni.

W sumie do badania włączono 1372 osoby, z czego 686 losowo przydzielono do opieki standardowej, a 686 – do PN. Wśród 682 osób poddanych standardowej opiece 199 (29,2 proc.) na początku włączono EN, 186 (27,3 proc.) - PN, a 278 (40,8 proc.) nie żywiono. Czas do włączenia EN lub PN w pacjentów z grupy standardowej wyniósł 2,8 dni (95 proc. CI [2,3-3,4]). Pacjenci zakwalifikowani do wczesnego PN rozpoczynali żywienie średnio 44 min. po randomizacji (95 proc. CI [36-55]). Śmiertelność po 60 dniach od randomizacji nie różniła się istotnie w badanych grupach (22,8 proc. vs 21,5 proc.). Pacjenci z grupy wczesnego PN osiągali wyższą punktację w skali RAND-36 General Health Status (45,5 vs 49,8). Dodatkowo, pacjenci z grupy wczesnego PN wymagali krótszej wentylacji mechanicznej (7,73 vs 7,26 dni na 10 pacjentów x dni pobytu w OIT), a także (w oparciu o Subjective Global Assessment) dochodziło u nich do mniejszej redukcji masy tkanki mięśniowej i tłuszczowej.

Wyniki badania wskazują, że rozpoczęcie wczesnego PN u ciężko chorych pacjentów ze względnymi przeciwwskazaniami do wczesnego EN (w porównaniu do opieki standardowej) nie redukuje 60-dniowej śmiertelności. Jednak wczesne PN wiązało się z krótszym okresem respiratoroterapii, krótszym pobytem w OIT i krótszą hospitalizacją.  

Autor:

lek. Ewa Witkowska