Na łamach JAMA opublikowano wyniki randomizowanego badania z podwójnie ślepą próbą, w którym porównywano wpływ utrzymywania wysokiego i niskiego wysycenia tlenem krwi tętniczej na rokowanie bardzo przedwcześnie urodzonych noworodków.

Badanie przeprowadzono w 25 ośrodkach w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Argentynie, Finlandii, Niemczech i Izraelu. W przeciągu 24 h od urodzenia włączano do niego noworodki (n = 1201) urodzone pomiędzy 23 + 0 Hbd a 27 + 6 Hbd w latach 2006-2010. Noworodki obserwowano do momentu osiągnięcia przez nie wieku 36-40 tygodni od ostatniej miesiączki matki. Noworodkom podawano tlen, tak aby saturacja mierzona za pomocą pulsoksymetru wyniosła 85-89 proc. (grupa I, n = 602) lub 91-95 proc. (grupa II, n = 599). Okres obserwacyjny trwał od października 2008 do sierpnia 2012. Na pierwszorzędowy punkt końcowy składały się zgon, istotne upośledzenie ruchowe, opóźnienie rozwoju funkcji poznawczych lub językowych, ciężki ubytek słuchu lub obuoczna ślepota w wieku skorygowanym 18 miesięcy. Punkt drugorzędowy obejmowała retinopatię wcześniaczą i uszkodzenie mózgu.

Spośród 578 noworodków włączonych do grupy I 298 (51,6 proc.) zmarło lub przeżyło ale było u pośledzone vs 283/569 (49,7 proc.) noworodków w grupie II (OR = 1,08; 95 proc. CI [0,85-1,37]; p = 0,52). W grupie I zmarło 16,6 proc. noworodków, a w grupie II – 15,3 proc. (OR = 1,11; 95 proc. CI [0,80-1,54]; p = 0,54). Utrzymywanie niższych saturacji wiązało się z wcześniejszym zakończeniem terapii tlenem – średnia różnica wyniosła -0,8 tygodni; 95 proc. CI [-1,5-(-0,1)]; p = 0,03).

Wyniki badania wskazują, że utrzymywanie saturacji krwi tętniczej w granicach 85-89 proc. vs 91-95 proc. nie ma istotnego wpływu na śmiertelność bardzo przedwcześnie urodzonych noworodków.

Autor:

lek. Ewa Witkowska