Wpływ cukrzycy na wyniki terapii resynchronizującej (CRT) pozostaje niejasny, jednak praca holenderskich badaczy rzuciła nowe światło w tej sprawie.

Do badania zakwalifikowano 710 pacjentów, w tym 171 diabetyków, którzy zostali poddani CRT. Następnie wykonano u nich ECHO serca na początku badania i w 6 miesięcy później. Odpowiedź na CRT była zdefiniowana jako zmniejszenie ≥15% objętości końcowoskurczowej  lewej komory po 6 miesiącach. W czasie długoterminowej obserwacji (średnio 38 miesięcy), odnotowywano wszelkie przypadki śmierci (pierwotny punkt końcowy) oraz przypadki śmierci lub hospitalizacji z przyczyn sercowych.

Po 6 miesiącach, remodelling lewej komory był stwierdzany w obu grupach, jednak u pacjentów bez cukrzycy częściej niż u cukrzyków (57 vs. 45%, P<0.05). Co więcej, także poprawa fukcji rozkurczowej była wyraźniej zaznaczona u pacjentów wolnych od cukrzycy. Zarówno pierwotne jak i wtórne punkty końcowe badania częściej występowały u osób z cukrzycą (P<0.001). 

Podsumowując, terapia CRT u pacjentów z cukrzycą i niewydolnością serca może przynosić pozytywne rezultaty, lecz są one mniej wyraźne, niż u osób nie chorujących na cukrzycę.

Opracował: Maciej Gryzak