Na łamach Thrombosis Research opublikowano wyniki badania oceniającego w jakim stopniu wartości hematokrytu (Ht) i liczebność płytek krwi (PLT) wpływają na parametry tromboelastometrii.

Autorzy badania pobierali próbki krwi pełniej, które następnie przygotowywali tak, aby otrzymać próbki o trzech różnych stężeniach PLT i różnych wartościach Ht. Następnie dokonywano pomiaru maksymalnej stabilności skrzepu (maximum clot firmness, MCF), czasu krzepnięcia (clotting time, CT), czasu tworzenia skrzepu (clot formation time, CFT) i kąta α INTEM, EXTEM, FIBTEM i APTEM.

Wykazano zależność pomiędzy wartościami dokonywanych pomiarów a Ht i PLT. MCF zmniejszała się wraz ze wzrostem Ht (0,2 vs 0,4: -7,8 [-8,3-(-7,2)], p<0,001; 0,2 vs 0,55: -14,5 [-17,3-(-14,3)], p<0,001) i rosła im więcej PLT (50 vs 125 x10⁹/l: 8,2 [4,2-12,3], p=0,005; 50 vs 250 x10⁹/l: 12,0 [7,2-16,8], p=0,002). Czas krzepnięcia wydłużał się wraz ze wzrostem Ht (0,2 vs 0,4: 9,2 [6,2-12,1], p=0,001; 0,2 vs 0,55: 38,2 [21,5-54,9], p=0,003). Ilość płytek krwi nie wpływała na CT. Razem z Ht rosły też wartości CFT (0,2 vs 0,4: 83,8 [40,2-127,6], p=0,006; 0,2 vs 0,55: 226,2 [110,7-341,7], p=0,006), a spadały im więcej PLT (50 vs 125 x10⁹/l: -144,0 [-272,3-(-15,6)], p=0,036; 50 vs 250 x10⁹/l: -189,2 [-330,4-(-48,0)], p=0,02).

Wyniki badania sugerują, że wyniki tromboelastometrii powinny być dostosowywane do wartości Ht i PLT. Pozwoli to uniknąć nieadekwatnych wyników badań i ich błędnej interpretacji.

Autor:

lek. Ewa Witkowska