Na łamach JAMA Surgery opublikowano wyniki prospektywnego badania kohortowego oceniającego związek pomiędzy wczesnym przetoczeniem osocza a śmiertelnością wewnątrzszpitalną oraz zmienność stosunku osocze:krwinki czerwone (red blood cells, RBC) i płytki krwi:RBC w czasie.

Do badania włączono dorosłych pacjentów po urazach, którym przetoczono ≥1 j. RBC w przeciągu 6 h od przyjęcia (n=1245, grupa I) i ≥3 j. RBC, osocza lub koncentratu krwinek płytkowych (KKP) w przeciągu 24 h (n=905, grupa II).

Wykazano, że ilorazy osocze:RBC i płytki krwi:RBC nie były stałe w czasie pierszych 24 h od przyjęcia (p<0,001). Wykazano, że wzrastanie współczynnika osocze:RBC i płytki krwi:RBC niezależnie wiązało się ze zmniejszeniem śmiertelności w przeciągu 6 h od przyjęcia, kiedy najczęstszą przyczyną zgonów są krwotoki (OR wyniósł odpowiednio 0,31 [95 proc. CI (0,16-0,58)] i 0,55 [95 proc. CI (0,31-0,98)]). W przeciągu pierwszych 6 h pacjenci, u których ww. współczynniki były <1:2 cechowali się 3-4-krotnie wyższym ryzykiem zgonu niż pacjenci, u których wynosiły one ≥1:1. Po 24 h, kiedy wśród przyczyn zgonów przeważają przyczyny inne niż krwotoczne, współczynniki osocze:RBC i płytki krwi:RBC nie wiązały się z ryzykiem zgonu.

Wyniki badania wskazują, wysokie ilorazy osocza i płytek krwi do RBC wiążą się ze zmniejszonym ryzykiem zgonu u pacjentów po urazach, którym w przeciągu 24 h od przyjęcia przetoczono ≥3 j. produktów krwiopochodnych. W czasie >24 h pozostają one jednak bez wpływu na śmiertelność. 

Autor:

lek. Ewa Witkowska