Na łamach The New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania oceniającego wpływ obecności rodziny chorego podczas jego resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) na zespół wykonujący RKO oraz na samych członków rodziny.

Do badania włączono 570 krewnych osób z NZK, u których RKO w ramach pomocy przedszpitalnej wykonywał jeden z 15 zespołów ratownictwa medycznego. Zespoły losowo umożliwiały obecność (grupa I) lub nie (grupa II, kontrolna) rodziny podczas RKO. Pierwszorzędowym punktem końcowym była częstość występowania zespołu stresu pourazowego (post-traumatic stress disorder, PTSD) u krewnych w 90 dni po RKO, punktami drugorzędowymi natomiast występowanie u krewnych objawów tj. niepokój i depresja, a także wpływ obecności rodziny na jakość resuscytacji, samopoczucie zespołu ratowników i częstość zgłaszania roszczeń medyczno-prawnych.

W grupie I 211/266 krewnych (79 proc.) było świadkami RKO, w grupie II natomiast 131/304 (43 proc.). Analiza ITT (intention-to-treat) wykazała, że częstość występowania PTSD była znacznie wyższa w grupie II niż I (OR=1,7, 95 proc. CI [1,2-2,5], p=0,004) oraz wśród krewnych którzy nie obserwowali RKO w porównaniu do osób obecnych podczas reanimacji (OR=1,6, 95 proc. CI [1,1-2,5], p=0,02). Dodatkowo, krewni, którzy nie byli obecni przy RKO częściej prezentowali objawy niepokoju i depresji. Obecność rodziny nie wpływała na jakość RKO, przeżycie chorych, poziom stresu u ratowników medycznych oraz liczbę zgłaszanych roszczeń.

Wyniki badania sugerują, że obecność rodziny chorego podczas RKO pozytywnie wpływa na stan psychologiczny krewnych nie wpływając jednocześnie na jakość i skuteczność prowadzonej reanimacji oraz samopoczucie ratowników medycznych.

Autor:

lek. Ewa Witkowska