Na łamach The New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania porównującego dwie metody leczenia udaru niedokrwiennego mózgu: (1) leczenie endowaskularne i (2) dożylne leczenie trombolityczne.

Do badania włączono 362 chorych z czasem trwania udaru ≤4,5 h, których następnie randomizowano to leczenia endowaskularnego (dotętnicza tromboliza z użyciem rekombinowanego aktywatora plazminogenu [t-PA], mechaniczne rozerwanie lub usunięcie skrzepu lub połączenie obu metod, n=181, grupa I) lub podania t-PA i.v. (n=181, grupa II). Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie bez obecnych poudarowych objawów ogniskowych (punktacja 0-1 w zmodyfikowanej skali Rankina) po 3 miesiącach od udaru.

Mediana czasu od początku udaru do włączenia leczenia wyniosła 3,75 h w grupie I i 2,74 h w grupie II (p<0,001). Po 3 miesiącach pierwszorzędowy punkt końcowy badania spełniało 55 badanych z grupy I (30,4 proc.) i 63 z grupy II (34,8 proc.) (OR=0,71, 95 proc. CI [0,44-1,14], p=0,16). Krwawienie wewnątrzczaszkowe nie zakończone lub zakończone zgonem w przeciągu 7 dni od randomizacji wystąpiło u 6 proc. badanych w każdej z grup. Porównywane grupy chorych nie różniły się między sobą jeśli chodzi o częstość występowania innych poważnych działań ubocznych leczenia.

Wyniki badania wskazują, że leczenie endowaskularne nie jest skuteczniejsze od leczenia t-PA i.v. u chorych z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu.

Autor:

lek. Ewa Witkowska