Na łamach American Journal of Obstetrics and Gynecology opublikowano wyniki prospektywnego badania kohortowego oceniającego przydatność przezbrzusznego badania USG w ocenie długości szyjki macicy. Autorzy postawili hipotezę, że istnieje pewna graniczna długość szyki mierzona przezbrzusznie powyżej której ryzyko wykrycia krótkiej szyjki macicy w badaniu przezpochwowym jest bardzo niskie.

Do badania włączono 1217 kobiet, u których następnie wykonywano przezbrzuszne badanie USG (przed i po opróżnieniu pęcherza) w celu oceny długości szyjki macicy oraz badanie przezpochwowe. Celem badania było zidentyfikowanie takiej długości szyjki w badaniu przezbrzusznym, która stanowiłaby punkt odcięcia, powyżej którego z 95 proc. pewnością w badaniu przezpochwowym nie wykryto by szyjki o długości ≤25 mm.

Wykazano, że długość szyjki w badaniu przezbrzusznym przed opróżnieniem pęcherza wynosząca ≤36 mm pozwala na wykrycie 96 proc. przypadków szyjki ≤25 mm w badaniu przezpochwowym z 39 proc. specyficznością. Natomiast długość ≤35 mm wykrywa 100 proc. przypadków szyjki ≤20 mm ze specyficznością wynoszącą 41 proc. Dodatkowo autorzy zaobserwowali, że przezbrzusznego obrazu ultrasonograficznego szyjki macicy nie udaje się uzyskać u 6,2 proc. kobiet przez opróżnieniem pęcherza i u 17,9 proc. po jego opróżnieniu.

Wyniki badania wskazują, że przezbrzuszne USG jako badanie przesiewowe wykrywające skrócenie szyjki macicy pozwala skutecznie zidentyfikować kobiety o bardzo niskim ryzyku jej wystąpienia.

Autor:

lek. Ewa Witkowska