Na łamach JAMA Internal Medicine (dawniej Archives of Internal Medicine) opublikowano

wyniki dwóch badań kohortowych – Atherosclerosis Risk in Communities (ARIC) i Cardiovascular Health Study (CHS) – oceniających związek pomiędzy migotaniem przedsionków (atrial fibrillation, AF) i nagłą śmiercią sercową (sudden cardiac death, SCD).

W badaniu ARIC analizowano dane pochodzące od 15 439 chorych (w wieku 45-64 lata, 55,2 proc. stanowiły kobiety, a 22,6 proc. badanych było rasy czarnej) zebrane w okresie 1987-2001. Badanie CHS obejmowało 5479 uczestników w wieku ≥65 lat (58,2 proc. stanowiły kobiety, a 15,4 proc. badanych było rasy czarnej), a analizowane dane pochodziły z lat 1989-1990 i 1992-1993. Pierwszorzędowym punktem końcowym był zgon z powodu SCD, definiowany jako zgon spowodowany najprawdopodobniej nagłą tachyarytmią komorową przebiegającą bez wyczuwalnego tętna. Drugorzędowym punktem końcowym był zgon non-SCD (NSCD) definiowany jako zgon z powodu choroby wieńcowej nie spełniający kryteriów SCD.

W badaniu ARIC (mediana follow-up 13,1 lat) wystąpiły 894 epizody AF, 269 SCD i 233 NSCD. Częstość występowania SCD wyniosła 2,89/1000 osobo-lat wśród chorych z AF i 1,30/1000 osobo-lat wśród chorych bez AF. Iloraz ryzyka SCD i NSCD wśród chorych z AF wyniósł odpowiednio 3,26 (2,17-4,91) i 2,43 (1,60-3,71).

W badaniu CHS (mediana follow-up 13,1 lat) wystąpiło 1458 epizodów AF, 292 SCD i 581 NSCD. Częstość występowania SCD wyniosła 12,00/1000 osobo-lat wśród chorych z AF i 3,82/1000 osobo-lat wśród badanych nie chorujących na AF. Iloraz ryzyka SCD i NSCD wśród chorych z AF wyniósł odpowiednio 2,14 (1,60-2,87) i 3,10 (2,58-3,72).

Metaanaliza danych uzyskanych z obu ww. badań pozwoliła na obliczenie ilorazu ryzyka SCD i NSCD w całej badanej populacji. Wyniósł on odpowiednio 2,47 (1,95-3,13) i 2,98 (2,52-3,53).

Zaprezentowane powyżej wyniki wskazują, że AF wiąże się z podwyższonym ryzykiem SCD i NSCD w populacji ogólnej. 

Autor:

lek. Ewa Witkowska