W badaniach z randomizacją porównujących pomostowanie aortalno-wieńcowe (coronary-artery bypass grafting, CABG) i przezskórne interwencje wieńcowe (percutaneous coronary intervention, PCI) w leczeniu wielonaczyniowej choroby niedokrwiennej serca u cukrzyków wykazały przewagę pierwszej z wymienionych metod.

Na łamach New England Journal of Medicine opublikowano wyniki randomizowanego badania oceniającego czy agresywna farmakoterapia i stosowanie stentów uwalniających leki może być skuteczniejsze od CABG we wspomnianej grupie pacjentów.

Do badania włączono cukrzyków z wielonaczyniową chorobą wieńcową, których następnie randomizowano do PCI z użyciem stentów uwalniających leki lub CABG. Chorych obserwowano przez przynajmniej dwa lata (mediana: 3,8 lat). Wszystkim badanych chorym podawano leki obniżające stężenie cholesterolu LDL, skurczowe ciśnienie tętnicze i hemoglobinę glikowaną. Pierwszorzędowym punktem końcowym było wystąpienie zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zawału serca lub udaru.

W latach 2005-2010 do badania włączono 1900 chorych w 140 ośrodkach na świecie. Średnia wieku badanych wyniosła 63,1±9,1 lat, 29 proc. chorych stanowiły kobiety, a u 83 proc. badanych rozpoznano chorobę trójnaczyniową. Zaobserwowano, że punkt końcowy występował częściej w grupie PCI (p=0,005), a częstość jego występowania w okresie pięcioletnim wyniosła 26,6 proc. w grupie PCI i 18,7 proc. w grupie CABG. W porównaniu do grupy PCI, w grupie CABG występowało mniej zawałów serca (p<0,001) i zgonów (p=0,049). W grupie CABG natomiast częściej obserwowano udary – pięcioletnia częstość występowania wyniosła 2,4 proc. (PCI) vs 5,2 proc. (CABG) (p=0,03).

Wyniki badania wskazują, że u chorych na cukrzycę z wielonaczyniową chorobą wieńcową CABG w porównaniu do PCI skuteczniej redukuje ryzyko zgonu i zawału serca, zwiększa jednak ryzyko wystąpienia udaru.

Autor:

lek. Ewa Witkowska