Fondaparynuks może być stosowany w profilaktyce zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) u chorych unieruchomionych po przebytej operacji. Jednak nadal niewiele wiadomo o markerach zakrzepicy, które mogłyby służyć do wykrywania ZŻG u tych chorych.

Na łamach Thrombosis Research opublikowano wyniki badania oceniającego przydatność pomiaru stężenia rozpuszczalnej fibryny (soluble fibrin, SF) i dimeru D w badaniach przesiewowych w kierunku ZŻG u chorych po alloplastyce stawu biodrowego (THA) lub kolanowego (TKA) leczonych fondaparynuksem.

Do badania włączono 519 chorych po THA lub TKA. Stężenia SF i dimeru D mierzono w 1., 4., 7., 14. i 21. dniu po operacji. Dodatkowo w dniu 4. wykonywano badanie USG żył kończyn dolnych.

Wykazano, że ZŻG głębokich występowała znacznie rzadziej u chorych przyjmujących fondaparynuks niż u chorych, którym nie podawano tego leku. Pomiary stężenia SF w dniu 1. i dimeru D w dniu 1., 4. i 7. były przydatne w diagnostyce ZŻG u chorych nieleczonych fondaparynuksem. U chorych leczonych przeciwkrzepliwie przydatny w badaniach przesiewowych w kierunku ZŻG okazał się tylko pomiar stężenia dimeru D w 7. dniu po operacji.

Podsumowując, przyjmowanie fondaparynuksu zmniejsza przydatność pomiaru stężenia SF i dimeru D w diagnostyce ZŻG dlatego u tych chorych prawdopodobnie wymagany będzie inny schemat badań przesiewowych w kierunku zakrzepicy.

Autor:

lek. Ewa Witkowska