Na łamach Stroke ukazały się wyniki badania oceniającego długoterminową śmiertelność i przyczyny zgonu chorych z ostrym udarem niedokrwiennym o nieznanej etiologii. Do badania włączono 3278 chorych, a mediana okresu obserwacyjnego wyniosła 3,4 lata (IQR 1,5-5,7).

Etiologii udaru nie udało się poznać w 37 proc. przypadków – w 21 proc. z powodu ujemnych wyników diagnostyki, w 10,6 proc. z powodu etiologii wieloczynnikowej, a w 4,8 proc. z powodu niepełnej diagnostyki. Niski powrót do sprawności psychofizycznej sprzed udaru po 3 miesiącach (>2 pkt w skali Rankina) występował częściej u chorych z niepełną diagnostyką niż u chorych z innymi typami udaru (49,6 proc. 24,5 proc.; p<0,001). Podczas okresu obserwacyjnego zmarło 781 (23,8 proc.) pacjentów. Skumulowany wskaźnik zgonów był najwyższy wśród chorych z niepełną diagnostyką (12,7 proc. w przeciągu 30 dni, 25,5 proc. w przeciągu roku i 35,7 proc. w przeciągu 3 lat). Śmiertelność wśród chorych z niepełną diagnostyką w była na drugim najniższym miejscu po udarze kardiogennym.

Wyniki badania wskazują, że śmiertelność chorych po udarze o nieznanej etiologii jest stosunkowo wysoka. Poznanie przyczyny udaru pozwala na lepszą ocenę rokowania chorego.

Autor:

lek. Ewa Witkowska