Istnieje wiele markerów stanu zapalnego, które są niezależnymi czynnikami ryzyka rozwoju miażdżycy, a także czynnikami pogarszającymi rokowanie w chorobie niedokrwiennej serca (ChNS). Czy należy do nich liczebność eozynofili?

Na łamach Thrombosis Research ukazały się wyniki badania oceniającego czy liczebność eozynofili może pełnić rolę czynnika prognostycznego w chorych z ChNS niskiego i umiarkowanego ryzyka.

Do badania włączono 909 chorych, których przyjęto do szpitala celem wykonania pilnej lub planowej przezskórnej interwencji wieńcowej (percutaneous coronary intervention, PCI). U badanych oceniano poziom białych krwinek przed wykonaniem procedury, a następnie oceniano ich wpływ na śmiertelność krótkoterminową (do 6 miesięcy) i długoterminową (do 74 miesięcy).

Zaobserwowano, że w czasie mediany okresu obserwacyjnego wynoszącej 54 miesiące (IQR: 47-65 miesięcy) wystąpiło 138 zgonów (15,2 proc.), z czego 24 w okresie 6 miesięcy od PCI. Analiza regresji Coxa wykazała, że u chorych z wysoką liczbą eozynofili przed PCI rokowanie w ciągu 6 miesięcy po zabiegu było lepsze (OR=0,23 [0,06-0,84], p=0,03), jednak po tym okresie w tej grupie badanych śmiertelność była wyższa (OR=2,21 [1,26-3,88], p=0,006). 

Wyniki badania wskazują, że liczebność eozynofili może być stosowana do stratyfikacji ryzyka u chorych z ChNS, przy czym wysoka liczba eozynofili jest pozytywnym czynnikiem prognostycznym do 6. miesiąca po PCI, a po tym okresie wiąże się z wyższym ryzykiem zgonu.

Autor:

lek. Ewa Witkowska