Cel: Liczba chorych na cukrzycę (DM) typu 2 wzrasta z powodu wzrostu liczby ludności, starzenia się populacji, urbanizacji, otyłości i spadku poziomu sprawności fizycznej społeczeństwa. Badań szacujących poziom sprawności wśród pacjentów z tą chorobą jest niewiele. Badanie miało na celu ocenę poziomu sprawności fizycznej pacjentów z cukrzycą typu 2.

Metoda: Wyselekcjonowano do badania 150 uczestników, jednak tylko 100 badanych mogło zostać poddanych analizie. Uzyskano zgodę komisji etycznej z Obafemi Awolowo University Teaching Hospitals Complex (OAUTHC). Wszyscy respondenci wyrazili zgodę na udział w Międzynarodowym Kwestionariuszu Aktywności Fizycznej (iPAQ) oraz wzięli w nim udział po wcześniejszym dokładnym wyjaśnieniu procedury badań. Uzyskane dane analizowano opisowo. Poziom istotności, czyli ryzyko popełnienia błędu I rodzaju (alfa), ustalono na poziomie p < 0,05.

Wyniki: Uzyskane wyniki pokazały, że 26% badanych charakteryzuje się niskim poziomem aktywności fizycznej, 41% respondentów umiarkowanym poziomem aktywności fizycznej, a 33% wysokim poziomem aktywności fizycznej, gdzie 68% osób stanowiły kobiety, a 32% mężczyźni, zaś 35% respondentów stanowiła grupa wiekowa 50–59 lat. Połowa respondentów (50%) była handlowcami, 21% pracownikami publicznymi, 9% rolnikami, a 12% było emerytami.

Wnioski: Stwierdzono, że większy odsetek pacjentów z cukrzycą typu 2 w tej grupie charakteryzuje się niskim i umiarkowanym poziomem aktywności fizycznej. Kobiety częściej chorują na cukrzycę niż mężczyźni. Przedsiębiorcy byli częściej cukrzykami typu 2, niż inne grupy społeczne, a grupa w wieku 50–59 lat była bardziej narażona na zachorowanie niż pozostałe grupy wiekowe.

Opracowała: Jolanta Marszałek