Migotanie przedsionków (AF) i przewlekła choroba nerek (PChN) zwiększają ryzyko wystąpienia udaru i epizodu zakrzepowo-zatorowego. Najnowsze wyniki badań wskazują, że leczenie przeciwkrzepliwe u tych chorych również niesie ze sobą pewnego rodzaju ryzyko.

Na łamach New England Journal of Medicine ukazały się wyniki badania, w którym oceniano ryzyko udaru, epizodu zakrzepowo-zatorowego i krwawienia u 132 372 chorych z PChN i AF.

Wśród badanych, 3587 (2,7 proc.) cierpiało na PChN w stadium innym niż schyłkowe, 901 (0,7 proc.) wymagało terapii nerkozastępczej w momencie włączenia do badania. W porównaniu do chorych bez PChN, badani z PChN w stadium innym niż schyłkowe mieli podwyższone ryzyko udaru i epizodu zakrzepowo-zatorowego (HR=1,49, 95 proc. CI [1,38-1,59], p<0,001). Ryzyko to było też wyższe u chorych wymagających leczenia nerkozastępczego (HR=1,83, 95 proc. CI [1,57-2,14], p<0,001). Zaobserwowano, że ryzyko udaru i epizodu zakrzepowo-zatorowego zmniejszało stosowanie warfaryny (ale nie w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym). Ryzyko wystąpienia krwawienia było wyższe u wszystkich chorych z PChN, bez względu na stadium zaawansowania choroby i dodatkowo zwiększało je stosowanie warfaryny, kwasu acetylosalicylowego lub obu tych leków łącznie.

Podsumowując, wykazano, że PChN wiązała się z podwyższonym ryzykiem udaru, incydentu zakrzepowo-zatorowego i krwawienia u chorych z AF. Warfaryna zmniejszała ryzyko udaru i epizodu zakrzepowo-zatorowego u chorych z PChN, natomiast warfaryna i kwas acetylosalicylowy zwiększały ryzyko krwawienia.

Autor:

lek. Ewa Witkowska