Na łamach Archives of Internal Medicine ukazały się wyniki badania oceniającego czy mieszkanie w samotności zwiększa ryzyko sercowo-naczyniowe i ryzyko zgonu. Do badania w okresie od grudnia 2003 do grudnia 2004 włączono chorych z ryzykiem miażdżycy lub rozpoznaną już miażdżycą. Okres follow-up prowadzono do momentu wystąpienia 4 epizodów sercowo-naczyniowych.

Wśród 44 573 chorych włączonych do badania 8594 (19 proc.) mieszkało samotnie. Życie w samotności wiązało się ze wzrostem śmiertelności w okresie 4 lat (14,1 proc. vs 11,1 proc., p<0,01) oraz wzrostem ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych (8,6 proc. vs 6,8 proc., p<0,01). Co ciekawe, efekt ten zależał od wieku – u młodych badanych mieszkających samotnie ryzyko zgonu była istotnie wyższe niż u starszych badanych (45-65 lat: 7,7 proc. vs 5,7 proc., HR=1,24, 95 proc. CI [1,01-1,51]; 66-80 lat: 13,2 proc. vs 12,3 proc., HR=1,12, 95 proc. CI [1,01-1,26]). Odwrotną zależność zaobserwowano u badanych w wieku >80 lat (24,6 proc. vs 28,4 proc., HR=0,92, 95 proc. CI [0,79-1,06]). Podobne trendy jak dla śmiertelności, obserwowano dla ryzyka śmierci z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Podsumowując, wykazano, że osoby w wieku >45 lat mieszkające samotnie mają podwyższone ryzyko zgonu ogółem oraz ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Autor:

lek. Ewa Witkowska