Jaki wpływ na rozwój nadciśnienia i nefropatii u nastolatków chorych na cukrzycę typu 2. ma wyrównanie glikemii, płeć i rasa? W jaki sposób najlepiej kontrolować glikemię u takich pacjentów? Na te pytania szukali odpowiedzi naukowcy zaangażowani w badanie TODAY. Wyniki ich pracy opublikowane są w Diabetes Care.

Do badania zostało zakwalifikowanych 699 osób w wieku 10-17 lat. Każdy z pacjentów chorował na cukrzycę typu 2 krócej niż 2 lata, a początkowy poziom HbA1c wynosił mniej niż 8% przy terapii opartej o metforminę; początkowy klirens kreatyniny wynosił > 70 ml/min. Uczestnicy zostali zrandomizowani do 3 grup - jedna przyjmowała samą metforminę, druga - metforminę i rozyglitazon, a trzecia - metforminę  w połączeniu z intensywną interwencją dotyczącą zmiany stylu życia. Agresywnie leczono także nadciśnienie i mikroalbuminurię, zgodnie z obecnymi wytycznymi.

Po okresie obserwacji trwającym blisko 4 lata okazało się, że nadciśnienie rozwinęło się u 33,8% pacjentów (początkowo - 11,9%), przy czym największe ryzyko występowało u chłopców i u osób otyłych. Odsetek występowania mikroalbuminurii wzrósł z 6,3% do 16,6%. Tutaj najpoważniejszym czynnikiem predykcyjnym był poziom HbA1c - nie wykazano natomiast związku ze sposobem leczenia, płcią ani pochodzeniem.

Najskuteczniejszą terapią okazało się połączenie metforminy z rozyglitazonem.  

Bez względu na sposób leczenia, w okresie kilku lat u pacjentów z cukrzycą trzeba brać pod uwagę rozwój nadciśnienia i mikroalbuminurii. Szczególnie narażeni na to są otyli chłopcy ze słabo kontrolowaną glikemią.  

Opracował: Maciej Gryziak